کد مطلب:150334 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:152
انسان اکنون زده و انسان منسجم
در اینجا می خواهیم به بررسی این نكته بپردازیم كه خصوصیات دو لشگری كه در كربلا مقابل هم صف كشیدند چیست؟ و این خصوصصیات از كجا ریشه گرفته است؟ خصوصیات لشگر عمر سعد در یك طرف و لشگر اباعبدالله علیه السلام در طرف دیگر از كجا سرچشمه گرفته است؟ در یك طرف جبهه ی «سنت شناس» است و در طرف دیگر جبهه «اكنون زده» است، جبهه ای كه به اصطلاح بر حالاتشان «حالی خوش باش و به نظام فوق این عالم نظر نكن» حاكم است و در طرف دیگر جبهه ای كه گرفتار حال و اكنون نیست، سنت هایی را كه در عالم می بیند كه اصلا حال برایش جدی نیست، مظهری است زودگذر و ناپایدار. برای اینكه اصل بحث روشن شود، مقدمتا
عرض می كنم كه ما دو نوع انسان داریم: اول انسانهایی كه گرفتار هوس خود هستند و عموما شخصیت پراكنده ای دارند، دارای یك شخصیت واحد جهت دار نیستند، آدمهای هر دم به كاری هستند، هر هوسی به یك طرف آنها را می كشاند كه شما كم و بیش با این افراد روبرو بوده اید، اینها آدم های «اكنون زده» هستند هر لحظه به صورتی هستند و بصیرت و خودآگاهی و توجه به جریان و سنن پشت حادثه ها در شخصیت آنان جایی ندارد، این چیزی است كه من و شما بارها با آن روبرو شده ایم و نگران هستیم كه خود ما به این صورت درنیاییم. نوع دوم انسان هایی هستند كه وحدت شخصیت دارند، شخصیتشان جهت گیری و عزم دارد از طریق احدیت حضرت حق به وحدانیت شخصیت رسیده اند. شما می دانید كه حضرت حق «احد» است یعنی در مقابل عالم ماده كه كثرت است، او «احد» است، ذات احدی، وحدت محض است، انسان های متعالی به اندازه ای كه به حق نزدیك شوند، برعكس انسان های هوس زده ی غیر منسجم، انسانهای منجسم و یك شخصیتی می شوند، هیچ وقت این انسان ها را نمی توان با هوس ها، تكان داد به قول مولوی:
مر سفیهان را رباید هر هوا
زان كه نبودشان گرانی قوا
بقاء و ثبات فقط از آن خداست، انسان های متعالی به اندازه ای كه به بقاء و ثبات حق نزدیك هستند، باقی و ثابت است، این انسان ها از طریق ارتباط با ذات احدی به یك مقام ثبات می رسند، اینها عملا انسان هایی هستند كه یگانگی و انسجام شخصیت دارند و لذا بیشتر با سنن ثابت هستی به سر می برند، از حادثه ها می گذرند و به قاعده ها نظر دارند. این دو نوع انسان است كه همواره ما با آنها روبرو بوده ایم و همیشه طالب آن هستیم كه از نوع دوم باشیم و هیچ وقت هوس های مختلف ما را به هر راهی كه می خواهند نكشانند.
عرض می كنم كه ما دو نوع انسان داریم: اول انسانهایی كه گرفتار هوس خود هستند و عموما شخصیت پراكنده ای دارند، دارای یك شخصیت واحد جهت دار نیستند، آدمهای هر دم به كاری هستند، هر هوسی به یك طرف آنها را می كشاند كه شما كم و بیش با این افراد روبرو بوده اید، اینها آدم های «اكنون زده» هستند هر لحظه به صورتی هستند و بصیرت و خودآگاهی و توجه به جریان و سنن پشت حادثه ها در شخصیت آنان جایی ندارد، این چیزی است كه من و شما بارها با آن روبرو شده ایم و نگران هستیم كه خود ما به این صورت درنیاییم. نوع دوم انسان هایی هستند كه وحدت شخصیت دارند، شخصیتشان جهت گیری و عزم دارد از طریق احدیت حضرت حق به وحدانیت شخصیت رسیده اند. شما می دانید كه حضرت حق «احد» است یعنی در مقابل عالم ماده كه كثرت است، او «احد» است، ذات احدی، وحدت محض است، انسان های متعالی به اندازه ای كه به حق نزدیك شوند، برعكس انسان های هوس زده ی غیر منسجم، انسانهای منجسم و یك شخصیتی می شوند، هیچ وقت این انسان ها را نمی توان با هوس ها، تكان داد به قول مولوی:
مر سفیهان را رباید هر هوا
زان كه نبودشان گرانی قوا
بقاء و ثبات فقط از آن خداست، انسان های متعالی به اندازه ای كه به بقاء و ثبات حق نزدیك هستند، باقی و ثابت است، این انسان ها از طریق ارتباط با ذات احدی به یك مقام ثبات می رسند، اینها عملا انسان هایی هستند كه یگانگی و انسجام شخصیت دارند و لذا بیشتر با سنن ثابت هستی به سر می برند، از حادثه ها می گذرند و به قاعده ها نظر دارند. این دو نوع انسان است كه همواره ما با آنها روبرو بوده ایم و همیشه طالب آن هستیم كه از نوع دوم باشیم و هیچ وقت هوس های مختلف ما را به هر راهی كه می خواهند نكشانند.